15 Μαΐ 2015

Ήρθαν σπίτι μου πρόσφυγες


Ήρθαν σπίτι μου 
Πρόσφυγες 
Δεν κτύπησαν 
Την πόρτα μου
Στην καρδιά μου
Κτύπησαν.
Ξαπλωμένοι στο τσιμέντο  
Της Αριστοτέλους
Σκεπασμένοι με δέντρα 
Του πάρκου στη
σκιά της 
Αρχαίας αγοράς,
Δεν μιλούσαν 
Μόνο με κοιτούσαν
Με βλέμματα 
μου είπαν  
την ιστορία τους.

Τους κοιτούσα 
Κ εγώ 
με τα μάτια μου
τους είπα:
«Τα ξέρω όλα, 
να μην ανησυχούν.
Τα πέρασα.
Ο φόβος 
της φυγής 
μου έμενε ακόμα.
Όλοι πρόσφυγες 
Ήμαστε σε αυτόν τον
πλανήτη,
τη Γαία.
Τους είπα επίσης 
Ότι είμαι και εγώ 
Από τη Συρία 
Και ίσως από το Ιράκ,
Τουρκία,
Ρωσία,
Ουκρανία… 
Αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς.


Τους είπα και ένα μυστικό: 
ότι δεν μπορούν να φύγουν
αλλού.
Οι δρόμοι μπερδεύτηκαν
και δεν οδηγούν  πουθενά
σε αυτήν Γη να πάνε. 


Μόνο αν βγάζουν φτερά και  
Στον ουρανό να πετάξουν 
Εκεί, που δεν υπάρχει πατρίδα 
αλλά εκεί
θα βρουν το Θεό
Παντοδύναμο
Ξέρει μόνο αυτός να τους δώσει
ζωή και ειρήνη.
----


Τους κοιτούσα 
με στόμα κλειστό 
Δεν είχα λόγια να πω...
----
Θεσσαλονίκη- 2015

Οι γάτες της Zήνας

  Η Ζήνα και οι γάτες της - Εκτός που τον βρήκα αγκαλιά με την οικιακή μας βοηθό, αργότερα μαθαίνω, ότι έχει σχέση εδώ και πέντε μήνες ...